data

przy okazji niedzieli, obchodziliśmy kilka uroczystości z minionego tygodnia. wszystkie miały miejsce w tym samym dniu - 89. urodziny K., babci Wiś i pierwsze urodziny T. czyli mojego chrześniaka. okazje bliskie sercu, wesołe, jak dodać do nich jeszcze rocznicę wyboru papieża, to wystarczyłoby żeby nazwać ten dzień obfitym w wydarzenia. ale pamiętam, że rok temu, poza narodzinami T. (swoją drogą niezwykłymi), urodzinami babci i wyborem Franciszka było jeszcze jedno, ważne wydarzenie. odszedł tata M., którego raz czy trzy razy w życiu minęłam wymieniając krótkie "dzień dobry". i mimo, że nie znałam, to to odejście było trudne. może ze względu na okoliczności w których ta wiadomość mnie zastała (szpitalna podłoga, na kilka dni przed operacją Ha.), a może dlatego, że zawsze w takich chwilach myślę o tych co zostają. pan C. już na miejscu. wędrówka skończona, teraz już wie, jaki sens był we wszystkich zmaganiach. pewnie już spacerował z samym Szefem i omawiali całe lata, które dziś już wydają mu się pewnie kropelką. już nie dłużą się godziny i dni. bo on już jest poza czasem, jest w pełni. 
ale ci co zostają, wciąż są ograniczeni czasem. im dłużą się godziny, które teraz płyną bez męża, taty czy dziadka tuż obok. przychodzą pytania, czemu tak szybko? czemu nagle? gdzie teraz jest, bo mimo wiary wątpliwość jest naturalna. i tę naturalną wątpliwość wykorzystuje Zły. sypie sól na ranę, która została po oderwaniu tak drogiej osoby i wmawia, że to niedobrze, że on odszedł. a jednak... po dłuższym zastanowieniu, podsumowaniu doświadczeń, może nawet cudów, Anioł Stróż się pochyla i szepcze - nie wątp. On już jest w Niebie. już jest mu tak dobrze, tak bezpiecznie, tak szczęśliwie, że to lepiej. że słodka i dobra Miłość teraz go otacza bez przerwy. już nie wdziera się wątpliwość, bo przed Obliczem to już chyba ma się pewność. tam przed Obliczem już nawet Stróż niepotrzebny, bo wiary strzeże sam Szef. i takiemu Stróżowi znalazłam zajęcie. 

13.03.2014
Aniele Boży stróżu Marka

co już w Nieba zakamarkach

spędza wieczne życie 

w boskim zachwycie

ty życie całe go znałeś

ja chyba nie znałam go wcale

a jednak smutek przychodzi

że sie tak szybko dla nieba urodził

to absurd że radosc mnie smuci

to z wiarą w niebo się kłóci

bo odejść to wejść w zycie wieczne

to życia etap konieczny

dlatego sie zwracam do ciebie

skoro pan Marek juz w niebie

to ty jego stróżu Aniele

pomagaj mi byc w kosciele

budź mego Aniola gdy zaśnie

gdy sie zapomina to wrzaśnij

podpowiedz mu jak ma stróżować 

a jak walczyć zamiast sie chować

mój Anioł jest świetny lecz młody

a Zły wciąż podklada mu kłody 

i czasem pomylić sie może 

wiec moze ty nam pomożesz?

bo Marek od roku jest w Niebie 

już nie jest w tak wielkiej potrzebie

bo on juz osiągnął cel drogi

nie musi juz patrzeć pod nogi